در نخستین نشست معماری فیلم مطرح شد؛
نقاشی و معماری؛ بنیان طراحی صحنه‌ی سینما
به گزارش روابط عمومی انجمن صنفی طراحان فیلم سینمای ایران، در اولین جلسه از سلسله نشست های "معماری فیلم" که با همکاری آگراندیسمان و فرش فیلم برگزار شد، کامیاب امین عشایری به تحلیل و بررسی آثار سینمایی از منظر معماری با تمرکز بر طراحی صحنه پرداخت.
آگراندیسمان تلاش می‌کند نگاهی دقیق‌تر به بحث صحنه و مدیریت هنری آثار سینمایی داشته باشد و عمق و گستره‌ی تصاویر سینمایی را واکاوی کند. مجموعه نشست‌های «معماری فیلم» این فرصت را فراهم می‌کند تا تجربه‌های دیدنمان را با تجربه‌های عملی طراحان صحنه تلفیق کنیم و با همراهان خود به اشتراک بگذاریم. بر همین اساس به سراغ نام‌هایی رفتیم که زاویه‌ی دیدشان و خط فکری آن‌ها جایگاه طراح صحنه را ارتقا بخشیده و غنای بصری ویژه‌ای به آثارشان اضافه کرده است.
اولین نشست «معماری فیلم» با حضور کامیاب امین عشایری، طراح صحنه و لباس آثاری ازجمله؛ خاتون، آشفتگی، آباجان، مرگ ماهی و ... در محل موسسه‌ی فرهنگی فرش فیلم برگزار شد.
در ابتدای جلسه مراتب آشنایی با این طراح صحنه‌ی صاحب سبک سینما انجام گرفت و بحث پیرامون سریال "خاتون" آغاز شد. برای شروع صحبت درباره‌ی تجربه‌ی خاص خاتون ابتدا راجع به نقاشی‌هایی از ادوار مانه نقاش فرانسوی قرن نوزدهمی صحبت به میان آمد و همچنین اشاره‌ای کوتاه به الگوبرداری خاتون از آثاری مثل بری لیندون استنلی کوبریک مطرح شد. پرتره‌ها و نقاشی‌های فیگوراتیو قرن هجده و نوزده بخشی از تصاویر الهام بخش در آثار کامیاب امین عشایری هستند. در این بخش مفهوم هویت بصری منحصر به فرد فضای شهری این سریال هم مورد بررسی قرار گرفت.
سپس درباره‌ی فیلم آشفتگی و تاثیر ژانر نوآر بر این فیلم صحبت هایی صورت گرفت. همچنین انتخاب فضاهای معماری، منظر جاده‌ای و چیدمان‌های کانسپچوال فیلم با تم آشفتگی مورد بازخوانی قرار گرفت. در این بخش به جایگاه اشیا و توانایی آن در روایت داستان و ایجاد تعین زمانی آن‌ها در فیلم هم پرداخته شد.
در ادامه‌ی بررسی کرونولوژیکال آثار امین عشایری با گذر از دهه‌ی بیست (خاتون) و دهه سی و چهل (آشفتگی) آثاری از دهه‌ی پر آشوب و اما نوستالژیک شصت مورد بررسی قرار گرفت. آثاری که تم و پالت رنگی خاص خود را داشتند و یکی از ویژگی‌های خاص آن طراحی و اجرای صحنه در جغرافیایی غیر از تهران بود. درک ما از فرهنگ و سنت و آیین زیست در شهرهای زنجان و کرمان به صورت ویژه در دو اثر «آباجان» و «شیار صد و چهل و سه» حاصل طراحی صحنه‌ی این فیلم‌ها است. همچنین تعامل گروه‌های پست پروداکشن و جلوه‌های ویژه با طراح صحنه از بحث‌های جذاب این بخش بود.
در بخش پایانی بررسی آثار این طراح، فیلم‌های دوران معاصر مطرح شد که در آن‌ها بازسازی و انتخاب لوکیشن اهمیت ویژه‌تری نسبت به اشیا و اکسسوار صحنه داشتند. بحث اقلیم در «بوفالو»، مفهوم تضاد در «روز بلوا»، سادگی ظاهری «یک روز به خصوص» و البته دشواری طراحی آن، ویژگی‌های همکاری با فیلم‌برداری چون محمود کلاری در «مرگ ماهی» و البته تصویرسازی انتزاعی از زندگی با صحنه‌ای اشباع شده از رنگ در «بیست و یک روز» بعد و البته تجربه‌ی ساخت فیلمی کم بودجه اما دوست داشتنی مثل «چیزهایی هست که نمی دانی»، دیگر نکاتی بودند که در این نشست عنوان شد.
در پنل بعدی به انتخاب‌های کامیاب امین عشایری به عنوان فیلم‌های مورد علاقه‌اش پرداخته شد. فیلم خارجی مورد نظر «دختر دانمارکی» اثر تام هوپر با طراحی صحنه‌ی ایو استورات بود. فیلمی که یک سره حاصل تبدیل نقاشی به صحنه‌ی سینما است. تاثیر پذیری کلیت فیلم (داستان، کارگردانی، فیلم‌برداری و طراحی صحنه) از نقاشی نکته‌ی شاخص این فیلم بود. در مورد آثار ایرانی نیز درباره‌ی کلیات بحث شد مانند این که شناخت صحیح از فیلم‌نامه و تحلیل درست از شخصیت‌ها به طراحی صحنه کمک می‌کند و این در آثار کسانی مثل ایرج رامین‌فر و کیوان مقدم قابل ردیابی است.
این نشست با طرح سوالات حضار و علاقمندان به این رشته تخصصی به پایان رسید.